binlerce eşek arısı
iğne dürtüyordu ütopyalarına
haritası yanıyordu uzaklarda düşlerinin
geceye yakışmıyordu karanlık
yarısı yanmış ay vardı penceresinde
tümü diyetti hayatının
zor şeydi adamlık




dengine getiremiyordu b’i
polaris’i,çoban’ı ülger’i
şamanlığına sığınarak denedi ateşi
geçirgen duaları
yarmadı yalıtkan zamanı
umutlanmadı





daraldı
mim koymuştu mistikler kimliğine
sabıkalydı
adı duyulmamış bir evliyanın üçüncü kuşağına sığındı
el istediler
el verdi
sikke dediler veremedi
yandı



attı çomağını kaydırdı ay’ı
adı beraber kaydı



kimdi



acep dedi
kabir taşlarındaki gölgeler de değişir mi
çizdi birini
değişti
güldü



geri istedi cismini
ismini
döndü kaya yazıtlarına
çağırdı dedem korkut’a
ya medet soyum
gel beni yeniden boy’la,yeniden soy’la




cümle alem
soyunmuşken soysuzluğa











kasım