Yarım asır ,dünyanın nefesini ,nefsini içtim
Yolun sonunu kimbilir ,bilene gerekmidir bılemedım..
Bazen koca Dünya dar geldi, sıra geldi ben Dünya ya
Hücrem bıle değiştide ,ama bildim özüm ,hiç değişmedi ..

Ölümü anar ürperirim..
Sırasımı;
Azrail’e bugün gıt yarın gel derim …

Namazdan kaçıp, keyfe daldım ,
Rakıyı Sarabı hic eksık etmedım..
Dua ‘yı unutup
Allahh demeyi unutup , çok defa Golll dedım

Isyan ,sevgi yoldaşım oldu,
Büyüdüğüm ask’ın kucağı oldu
Cenneti cehennemi Aşk’da gördüm
Ölümü İmam’ı Gazali’den öğrendim

kabîr azabı bilmeden,dinimi sorana ınsan dedım..
Tevbe etmedım , kıyamet kopmadı..


’Ya îsrâfil Şûr a üfle kım diyecek!!’
Sıra Azrail ‘e gelınce O canını kime verecek?

Kabristana girince, bağır çağır nafile..
Köşkün mezar .
Kanepe koltuğun toprak
Yatağın yorganın kefen olacak!!



"Ya Râb
Ne işkence !!
Ne çile!!”

Mısra Mumcu