Dinmedi öfkelerim, dinmez böyle giderse.
İltimas yok, torpil yok, “var” desinler isterse...
Ne korkum var, ne kaygım, duymam kim ne der ise
Bugün hiddetim derin, kendime yazacağım.
En ağır cümlelerle ben bana kızacağım.

Hiç mi için sızlamaz, şu dünyanın halına?
Sen mıhına vurdukça, vuracağım nalına.
Sıkı tutun bırakma sahip çık da malına!
Taş üstüne taş koyma hepsini bozacağım,
Bundan böyle kararım, ben bana kızacağım.

Yıldızları indirsem, ihtirasın dinmiyor.
Burnun çıkmış havaya, yeryüzüne inmiyor.
Bağırsam, çağırsam da, yüzün bana dönmüyor,
Susmayacak avazım, azdıkça azacağım,
El alemi bırakıp, ben bana kızacağım.

Herkes biliyor beni, hep “yumuşak başlıyım.”
Bilmiyorum nedendir, her daim telaşlıyım
Belki de bu yüzdendir; böyle gözü yaşlıyım.
Bıraktım huylarımı, erkenden sızacağım,
Rüyalarımda bile ben bana kızacağım.

İndir şu eğilmeyen, dik tuttuğun başını,
Kayıp ettin girdiğin haysiyet savaşını.
Dört kollu bir sandığa koydular naaşını
Öldün artık kabul et, kabrini kazacağım,
Yalvarsan da boşuna, ben bana kızacağım.