Bir kavalın sesinde türkülenir suskunluğu dağların
Yakınlaştırır çoban heyheyleri
İncecikten yükselen bir dumanı
Ve bir balanın gülüşü taçlandırır yörük çadırını
Bin özlem yılı ötelerden dağlar birbirine kavuşur
Karışır kuzular sürüye dağlar konuşur

Bir yağmur kuşunun yanık ve yalnız sesi
Karışır gider dağ yeline
Yırtar sessizliğini enginlerin
Akkanatlı bir kartalın çığlığı
Yayılır yamaçlara, yamaçlar yankılanır
Suskunlaşır keklikler dağlar konuşur

Yavrusunu yitirmiş bir cerenin
Vurur dağlara acılı höykürmesi
Dağlar dayanmaz
Sırnaşır doruklara kara bulutlar
Ağıt çöker gözlere, gözler ki yağmurlanır
Yaslanır gökçe sular dağlar konuşur

Issız karanlıklar da başka konuşur dağlar
Kara tinler periler ak tüllere bürünür
Yıldızlar çıngılanır körebe oynar
Ürkütür uykuları apansız ulumalar
Ay yiterken ufuktan tan basar usul usul
Geceler titrekleşir dağlar konuşur

Dağlarda gün vurumu dik bayırlar şenlenir
Alyazmalı laleler mor sümbüller dillenir
Çağlayanlar coştukça buğulanır esintiler
Bir maralın gözlerinde papatyalar gülüşür
Öpüşür kelebekler dağlar konuşur

KÖMEN-Haydar Okur