Arkadaşımla yolda yürürüyorduk. Birden bir tanıdığını gördü. Bana "İki dakika müsaade eder misin?" dedi ve onun yanına gitti. Birkaç cümlelik sohbetlerinden sonra yanıma gelerek, onun başından geçen elim bir hadiseyi anlattı. Arkadaşı evliymiş ve karısı ile birbirlerini çok seviyorlarmış. Evliliklerinin üzerinden birkaç ay geçtikten sonra hanımı kansere yakalanmış. Dünya başlarına yıkılmış tabi. Genç adam işini gücünü bırakmış ve tüm zamanını hasta olan karısına ayırmış. Bütün konuşmalarını videoya çekiyormuş. Son nefesine kadar bu böyle devam etmiş. Karısı ona, "Kaderimiz böyleymiş, ben öldükten sonra kendini bırakma, beni unut, yeniden evlen ve mesut ol." demesine karşılık, "Asla böyle bir şey olmayacak. Hayatıma başka kadın sokmayacağım ve seni asla unutmayacağım." diye söz vermiş. Çok kısa bir süre sonra sevdiği eşi Hakk’ın rahmetine kavuşmuş.

Arkadaşım bana, genç kadını toprağa vermelerinin üzerinden onaltı yıl geçtiğini, bu geçen sürede de arkadaşının yeniden evlenmediğini ve her gün o video çekimlerini izleyip ağladığını anlattı. Böylesine derin bir aşka hem saygı duydum, hem de bir insanın yaşarken manen ölmesine üzüldüm.

Bu şiirimi bu büyük aşktan esinlenerek yazdım.