Seni düşlerime koyduğum günden beri
Bir türlü gerçeğe dönüştüremedim
Seni yüreğime ektiğim andan beri
Bir türlü dilime döküp söyleyemedim...



Ağaçlar çiçek açtı, ortalık yeşillendi
Gönlüm bu fütuhattan nasiplenmeyi bilemedi
Kalbim hep, o dedi, o dedi, o dedi
Bir türlü senden vazgeçemedi...



Haziran geldi ağaçlar meyvelerini verdi
Damaklar bu meyvelerle daha da lezzetlendi
Aşıklar bu mevsimde dünyalarını birleştirdi
Benim ise bitmedi gönlümdeki eleştiri



Gönlüme bir kıvılcım attım tutuştu
Yüreğimde koca bir yangın oluştu
Sevildiğini bilmeden sevmek suçmuydu
Eğer sevilmezsem benim halim ne olurdu?



İlmik ilmik dokundum hayat tezgahında
Har har yandım sevda yangınında
Kendime bir eş bulamadım, aşıklar sokağında
Seni bir türlü koyamadım, gönlümün limanına...



Sonbahar geldi çattı, ağaçlar yaprak döktü
Fırtınalar koptu hep, ne fidanları söktü
Yüreğim haykırdı ama, ağzım hep dudak büktü
Bu karşılıksız sevda , sırtımda büyük bir yüktü



Günler geçti bir bir, toprak beyaza büründü,
yüreğimden kırık dökük cümleler söküldü,
Bunlar kalem ile beyaz bir kağıda döküldü,
Senin hayır cevabın ile bütün hayallerim söndü...



Ne şiirlerim yüzümde gülücükler oluşturdu,
Ne de hayat beni biriyle buluşturdu...
Ama yine de gelmedi, umutlarımın sonu,
Sessiz yuvamda heyecanla bekliyorum onu....



16.05.2008
CUMA


Mustafa KAPLAN