Pencereme vuran güneş
İçime doğan sancı ne kadarda tanıdık
Ayak izlerim geçmişimi yansıtıyor
Gölgem ne kadarda çamura batmış
Güneş yeniden doğuyor
Oda kızıla batacak
Rüzgârın yapraklarla ıslık çalışı ne kadarda güzel
Ve sonrasında gökyüzü de ağlıyor damla damla
Karanlık çöküyor ruha
Nasılda çırpınıyor biçare
Düştükçe derinleşiyor yalnızlığın kuyusu
Hayallerin suya düşen yansıması
Düşen her damla bulandırıyor içimi
Ve sevinçler mutluluklar anılar
Hepsi birer damlaydı düşerken deryaya
Ölüm karanlık gibi
Çok yakın gölgeme sinmiş
Ayak izlerime takılmış geçmiş
Tenimde hissedebiliyorum yok oluşu
Adeta parçalanıyor yüreğim ellerimde
Ruhuma dokunuyor ölüm
Ne kadarda yakın
Göz kapaklarıma düşüyor bazen
Yumasım geliyor ansızın gözlerimi ölüme
Ölüm kol geziyor benliğimde
Bir arkadaş gibi bazen
Her şeyden sonra başvuracağım tek arkadaş
Sezer ADSAY