uyan ey koca şehir ben dönüyorum
yedi tepeli yalnızlığın öp beni efruz gibi



sahi unuttun mu efruz ??
kimi??
ee tabi ki beni



ben.......
ışıltılı karanlığı özledim geceyi kucaklayan ayı
yıldızların tenimde gezinmesini
ve tabi ki seni eruz seni özledim



duydum ki taşlara beni çizmişsin efruz
o çok sevdiğin balonu da bana vermişsin
sen......
ağlayıp duyuyormuşsun efruz
neden??
sahi !
en çok neyi özledin efruz??
çocukluğunu mu yoksa beni mi ??



karanlıktan çok korkardık efruz
o yüzden kör ebe oyununu ikimizde hiç sevmezdik
misket oynardık çelik çomak yakar top
sana hep erkek Fatma derdim de bana çok kızardın
sahi dursun dayının camını kırdığım bilye’m hala sen de mi efruz



ya efruz artık ikimiz de büyüdük
sen anne ben baba olduk
ikimiz de verdiğimiz sözü unuttuk
ve şimdi ben eski şehrime geri dönüyorum
elimde o çok sevdiğin rengarenk balonlarla
sahi! eruz
her şey yerli yerinde mi??



ben döndüm sen yoktun
bir tek taşlara çizdiğin benim gölgem karşıladı beni




mahmudiye düzkaya