bir düşüm vardı...
mutluluğun kokusunu resmetmiştim sonsuzluğun içine
fırça darbelerim mis kokuyordu düşümde
gökyüzünde hep gülüyordu beyaz bulutlar
denizim; minik minik dalgaların oynaştığı mutluluk deryasıydı
ölmüş zaman dilimlerim bile mutluca yatıyordu mazilerimde…
fırça darbelerim pembeden başka renk atmazdı düşlerimin içine
herşey pembe ve tonlarında akıyordu sonsuzluğuma…
fakat;
ummadığım bir anda
köhnemiş bulutlar sardı birdenbire etrafını düşlerimin! ...
gözlerimi açtığımda yanaklarım ıslanmış,
gözpınarlarım acı fışkırıyordu kirpiklerime…
düşlerim ağlamaklı; hıçkırıklar düğümlenmişti
nefeslerim artık hüzün kokuyordu zaman dilimlerimde…
denizimde dalgalarım hoyratlaştı;
gökyüzünde beyaz güverteleri yoktu artık bulutlarımın
fırçam düştü elimden; kayboldu birden…
hayat...
hayat düşlerimi çalmıştı ummadığım bir anda…
zaman dilimlerim kan kokuyor;
düşlerimi doğrarken sonsuzluğun içine...
fakat;
umutlarım taze yine de…
umutlar gizlemiştim bir zamanlar; yüreğimin izbelerine…
gözyaşlarımla ıslatacağım;
acılarım büyütecek biliyorum umutlarımı
her damlasıyla bir dünya kuracağım gözyaşlarımın
hepsi mutluluk kokacak...biliyorum…
düşlerim öldü belki;
umutlarım boy verecek yakın zamanda...
sahtelikler kaybolacak gözkapaklarımın içinde yaşayan düşlerimde…
biliyorum;
ve inanıyorum ki; mutluluklar çığ olup akacak yüreğime
yarınlara ısmarladığım gülücüklerimde....


Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON