Yitirmişsin eyvah! edebini, hayanı, arını
Hayır hasenat sayılsa da almam selamını
Ben ellerimle yazmıştım kalbime sanını
Silindi kalmadı bir şey demeyeceğim adını

Unutma yaz bir yere her zalim bulur celladını
Tıpkı senin gibi gülerek çatar darağacını
Sorsalar da,anlat deseler de o zalim kadını
Yasakladım bu dudaklara demeyeceğim adını

Yalanım yok görünce içim yanardı endamını
Öldürdüm bende seni,çoktan bitirdim acını
İman ettim derdi veren veriyor dermanını
yerle yeksan oldu tahtın demeyeceğim adını

Kar kalkmaz mı dedin,yüce mi sandın dağını
Bir fıske yıkmaya yetecekken tac ile tahtını
Bağışlasanda kırk yıldır beklediğin hasadını
Harmanını yakıp gideceğim demeyeceğim adını

Ah üzerine kurmuşsun iflah olmaz hane-i hanını
Kimbilir kimlerin viran ettin bahçesini bağını
Hele bir yaşlanda gör otlar sarar eyvanını
İçime gömeceğim kimseye demeyeceğim adını

Hududu aştın bilmem ki hiç söyleyen olmadı mı
Kul ettin nice garibi kapına miadın dolmadı mı
Gün gelecek kimseler çalmayacak o kapını
Vursanda başını taşlara demeyeceğim adını

Hep zemheri,hep kış bir gün göstermedin yazını;
Arada bir gülseydin yine çekerdim senin nazını
Artık çalmaz senin türkünü, kırdın gönül sazını
Bırakmadın telde nağme,demeyeceğim adını

Yedim öğrendim neymiş; feleğin sillesini,çarkını
Viran oldu gönül bağım,bir vefasız bozdu harkını
Şimdi kim söylerse söylesin gayrı senin şarkını,
gönül bestemde yok ismin demeyeceğim adını

Devir senin devrin her gece kutla iç şarabını
Elbet döner hesap bir gün görürüm devranını
Koyupta çukura döndürdüklerinde sağ yanını
İsimsiz gömecekler seni demeyeceğim adını





--------
kafiye ve vezinle yazanlardan özürle. çünkü onlar gerçek şairler.