kar yağıyordu
acının kuyruğundaydık
-ceylanlar gibi inmiştik
suyun kokusuna yazılan hecelere-
ellerimiz kan içindeydi
ve ne kötü kandırılmıştık
bula bula kelimelere sevdalanmıştık
ah !
ne vardı kanayacak kalbim
üç beş satıra
ne vardı

kar yağıyordu
ağdalanamayan yalnızlığın
şizofrenik gözleriydim
dehşeti anlatan satırların
ardı sıra asılı kalan-

kahrolayım yalanım varsa
bütün vapurlar ağlıyordu


ah yâr.
kim durdurur kanamasını dudaklarımın
akla düştüğünde;
-KIYILMAZ MALLARIN BIRAKILACAĞI GÜN-
teselli dediğin ne işe yarar .
kim ağırlar sefil, zelil yolculuğumu
ah mavi bir sancı yoklar bileklerimi

usulca kapanıyor şehrin gözleri
gecenin koynunda kalakalıyorum
kar yağıyor..

ince parmaklarınla tütün sarışın
düşüyor aklıma
canım yanıyor
şehir inadına susuyor
sarı şapkalı bir kadın
ana arterini zorluyor şehrin
namus kriterleri izin vermiyor
gözlerindeki isterik bakışlara
sakalları uzamış bir adam
goşist bir ıslıkla
giriyor varoşların
kiremit kızılı sancılarına

kar yağıyor
duvarlarda tekmil sloganlar solmuş
canım yanıyor


yak artık sigaranı...

yak artık sigaranı; sarışapkalı kadın
bedenindeki kokudan iğrenerek tükür
diline yapışan tütünleri / ki şiir böyle sürmemeliydi /

hangi ikinci sınıf tanrıyla seviştin kimbilir
sevişmemelisin kahrolası
işini yap ve çık görmüyor musun
kar yağıyor
nasıl korkunç, nasıl deli
tanrılar kendini ısıtmaktan aciz
nasıl ısıtırlar acıyla kavrulan bedeni / ki şiir bundan bahis bile etmez /

sonraya sakla
EN SONRAYA

en çok bahar yakışır yenilmiş bir ihtilalin yaralarını sarmaya
en çok bahar yakışır keklik gagasına düzülen methiyeleri merhem niyetine kanayan yanlara tutmaya / ki şiir bununla da ilgili değil /
ve fakat en çok kış yakışır lanetli bir yenilginin iz düşümünü kirpik uçlarında taşımaya
ALLAH biliyor. / ki şiirin bundan haberi bile yok /

kar yağıyor

tanrıların soylu bakışları bile toprağa değiyor..

yak artık sigaranı / ki şiir devam etsin /
kanama sürsün
İSMİ SÜBHAN AŞKINA