böyle sessiz sessiz düşündüklerim
alimim dedikçe cahile döner
gül mü güzel güzel mi güldür acep
bülbül pencerede sefile döner

bu sefillik anlatılmaz denir ya
şerbet niyetine geçer zehir ya
düşlere de verdiğimiz mehir ya
elimizde kalan tebdile döner

çile mi efkar mı ağrı mı yar mı
dil belası mı bir başka diyar mı
geç mi erken mi yoksa ihtiyar mı
doğduğum gün elbet “adil”e döner

yürürüz bir zaman bir vakit bir an
yorgun düştüğümüz yaşamdır vatan
sürünür dururuz neyse lamekan
kendisini bilen temsil’e döner

dolar miadımız bitmez yalnızlık
nefs elinde akıl hep ahlaksızlık
arifin gafleti ızdırapsızlık
tarifi öznesiz faile döner

deprem vurur dağ yarılır sel akar
gök devrilir gönül titrer göz bakar
yakar bağrımızı yakar mı yakar
can bu ayrılıkta tahlile döner

gel dedikçe gelmem diye seslenir
yar çilesi zannetmem ki uslanır
daha yok mu dedikçe göz puslanır
gözyaşı vuslatta kefile döner

geçmiş dursun ati gitsin an sussun
düş kabus olursa gönül kan kussun
aşığı görende gün kime küssün
gece deryasında sahile döner

hay dünyevi mecnun musun değilsin
dersin ki önümde çöller eğilsin
sabret aşık olan yarini bilsin
yarine has aşık halile döner