ilk insanla başlayan bu kaderde
güzel ayrı kötü bile yürüyor
gündüz gece gibi bunların farkı
esbap dünyasında çile yürüyor

her devirde hangisiyse kazanan
rengi ile renkleniyor bezenen
galiplerin hükmü geçer sözünen
ferman önce dilden dile yürüyor

bu savaş elbet can yarasındadır
insan ile şeytan arasındadır
mücadele gayret sırasındadır
çok çalışan önden yola yürüyor

ilk günden bu yana gülde diken var
kah topraktan kah semadan bıkan var
kanayan gönlüne sabrı çakan var
sessiz sessiz yıllar yıla yürüyor

hiç duymadım diken olup güleni
can kanatıp can katledip olanı
oysa güle bülbül olmuş bileni
bülbül güle gül de güle yürüyor

çokluklardan kaçar önce gül olan
karanlığı hatme başlar kul olan
neyi okur nasıl söyler dil olan
fani günde kahır dolu yürüyor

esbap dünyasının neyse telaşı
hep iyilik kazansa da savaşı
yiğitlerin tohum olur naaşı
sanır mısın arzda ölü yürüyor

emin olmak için doğruluk şarttır
hikmet ile gezmek ayrı bir derttir
cahil için ağlamayan namerttir
gözyaşı da susuz çöle yürüyor

ya çöl yeşermezse deyip üzülen
korkusundan içten içe büzülen
nasıl yaşamıştır gönlü ezilen
üzerini örtüp hale yürüyor

yalnız kalmaz insan yaşar eş ile
bilgili eş elbet meftundur güle
kalk “endişe duyma” diyen her kula
kim kiminle hep güzele yürüyor

güzel olan akrabadan ne görse
hep düşünür düşkünlere ne verse
misafire ikram edip ne varsa
bir menzilden bir menzile yürüyor

sahi alim kimse gidip bulunuz
maldan mülkten azat olsun haliniz
dünyevi’ye tebessümle gülünüz
çünkü aklı yelden yele yürüyor