EBRU

Ervahımı gezenler hep talan eylediler;
Benzersiz bir dilber ki en sonunda birisi,
Ruhumdaki melekler yeminle söylediler,
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Elini uzatıp da bakanda ince ince,
Bir başka olur gönül kalbe nakış örünce,
Rıfkı ile bu tarzı demez miyim görünce?
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Envai çiçeklerden aldığı özellikler,
Bir melek edasıyla sunduğu güzellikler,
Ruhuma bambaşka bir huzur, mutluluk yükler,
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Esen hoş nefesiyle kaynar gönülden bağım,
Bitimsiz o neşeyi alkışlar her yaprağım,
Rayihasıyla sanki erir de gider yağım,
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Ebcedim kâfi gelmez sayıp da anlatmaya,
Bilgelik bir çiçeğe başka boya katmaya,
Ruhum, gönlüm elvermez rastgele bal katmaya,
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Esvabıyla, diliyle farz ile ehli-i kıyam,
Bozulmamış duruyor bu çağda asil boyam,
Rahatlatmaz mı beni özlediğim bu rüyam?
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.

Eğer korunuyorsa bu güzellikle âlem,
Böylesi bir güzeli nasıl methetmez kalem?
Rehavet bile duymam dese ki gel ol kölem,
Uğurlu tavrı ile o bir cennet hurisi.
Akrostiş.