adını büyük puntolarla düşmüş Tanrı ömrüme
işte bu yüzden
ölüme meyyal bir gül gibi
açacağım avuçlarında önce...

ki muğlak sularında yıkanıp sonra
kefenlense de özgeçmişim
miş’li geçmiş gözlerinde
di’li geçmiş şarkılar terennüm etse de dilim
dilsizliğinde
değişmeyecek hiçbir şey
sana yemin ederim...



seyyah olur ruhun bedenimde her gece
yaşam ile ölüm arası sinsi bir sürgitte
bir hayali tutabilirim belki ellerimle
belki zihnimle örebilirim
çitlerle çevrilmiş mavi bir dünya
ve dokunulmazlığı olur belki o dünyanın
camdan ruhla
etten duvar arasında
arafta...



ey gönül
sözüm sanadır
yangınlarda yaktım seni bilirim
bilirim külünü savurdum senden habersiz
her gün deldim geçtim seni acımasızca
paslı bir hançerle...



ey gönül
senden özürdilerim
özürdilerim çektirdiğim ezalar için
ama bil ki
hepsi ama hepsi
körolası bu sevdadan...



ve annem
aşkla beledeğin kundağımdan
kan göğnüdü sızım sızım
yandım
perçinlendi pirinçten bir levhada adım
ad’sızım...



de ki,
sev ama tapma
hayır’sızım!
ve üç kez fısılda kulağıma
yeni adımı
inan bana ben d’uyarım...











15.04.2014/Sev_tap