3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1007
Okunma
bir adam, bir şair ama bir başına
saçlarında yılların yorgunluğu
nefesi, geçmişi kadar derin
sükutu yalnızlığından
kendisi kadar, kendisi miktarınca yapayalnız
çamurlara bulanmış her yanı
ve çürümektedir kullanmadığı duyguları
sesi, sessizce çarpıp da duvarlara
yerlere dökülür, perişanlığıyla kelimeleri
kelimeler fışkırır kıyılardan köşelerden
kimisi rahmani, kimisi şeytandan
ve ağır gelmeye başlar yaşamak sancısı
ölüm artık o kadar da sevimsiz
ve yaşamak, o kadar da güzel değildir artık
ve dönülmez gidişin başladığı günde
kendi şiirini mırıldanır son kez
ve şair de ölür, son kitabının son şiirinde
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
