Koca şehrin çıkmaz sokaklarında
Kalp atışlarım umut ışıklarını arıyor
Kafamda, umarsız bekleyişler içindeyken.

Yağmurla birlikte hicranımı akıtırken
Geçmişteki günlerden
Kalan ne varsa içimde.

Ulu ağaçların yatıştırıcı kokusu bile
Sakinleştiremez beni artık
O, büyüleyici manzara bile yetmez gönlümdeki hüzne.

Dinginlik içindeyken sarmıştı beni hüzün
Sanki,
Yaşama kurban edilmiştim, kimsesiz
Sorguluyorum kendimi, yaşamı
Vefasızlık mı,
Çeresizlik mi,
Umutsuzluk mu,
Kadere isyan mı,
Yaşama sevincini mi kaybetmek
Bilmiyorum,
Bahaneler arıyorum kendimce, kendime.

Hayat ne garip,
Yaşanan ve yaşatılan
Acımasız yaşamın kendisi mi?
Kelepçe mi vurmak istiyorum umuda
Bilmiyorum,
Tanıyamıyorum kalbimi
Kafam karma karışık.

Bazen umutlar yok olur
Kalbimin anaforundan süzülüp
Gözlerimden, bir damla olup akmak ister sanki.

Gökyüzüne ağıt yakan hüzün
Aklım ile yüreğim arasında kaybolmuş
Adım, adım yazgımı kendim yazarken kaderime
Dip notlar atıyorum
Belki de yüreğimi azat etmek için bu sevdadan.

Bilmiyorum,
Hayatıma anlam katamadım
Günler hüzne, hüzün yıllara düştü
Deldi geçti içimi.

Mazimden kalanları silemedim
Biriktirdim dertleri, içim yanarak
Sözün bittiği yerdeyim
İçimdeki beni bırakmak için sonsuzluğa.

Yoksa,
Yaşadığım hayat bana ait değil miydi
Bunu da bilmiyorum.
Bir ses ver ne olur...

Çerkez kızı
10.04.2014-11.00

DEĞERLİ SEÇKİ KURULUNA ÇOK TEŞEKKÜR EDİYORUM.

ÇOK DEĞERLİ ARKADAŞIM ERMAN ÖCAL,A TEŞEKKÜR EDİYORUM.YORUMUYLA ŞİİRE DEĞER KATTI.