Umut pınarlarım kelebeğin kanatlarına takılırken
Yıkıntılar altında kalmış hayallerim
Türküler yapa yalnız
Öksüz kalmış ağıt yakıyor, için için..

Vuslat çok uzak benden
Ruhum cendere içinde nefessiz, bilincim sınır dışı sanki,
Yetmiyor kelimeler içimi acıtan hüznü anlatmaya.

Bir uzak hayaldi belki,
Güneş, her tan vakti doğarken aşk ile doğan güne uyanmak
Ruhumu yakan ateş, yakarken içimi
Yalnızlığım ve ben güneşi sarmaladık,
Yoktun yanımda.

Dayanamayacağım noktaya geldiğinde herşey,
Kaderimin çizgisini değiştirmek istemiştim seninle
Karanlık gecelerde güneşi birlikte batırmak,
Umutlarımı ellerine bırakmak,
Başımı göğsüne dayamak,
Yüreğimin sıcaklığıyla, birlikte uyumak.

Şimdi,
Çok acı çekiyor seven kalbim, biliyor musun ?
Hasret, özlem, sevgi, aşk
Çok yabancı artık bunlar bana,
Ne zaman sana ait birşeyleri düşünsem
Söküp atmak istesem içimden seni
Acıdı kalbim, elvermedi yine de.

Çöktü yorgunluk hayallerime
Kapladı içimi ölüm sessizliği
Artık, istemiyorum ne sevmek, ne sevilmek
Bir kere sevdim, bir daha asla,
Acı çekmek için gelmişim meğer bu dünyaya
Çocukluk düşlerimde kaldı hayallerim
Nasıl da başkaymış her şey
Yaşarken hayallerin dünyasında.

Siliyorum düşlerimi gözyaşlarımla,
Kalbime giren aşk mutsuzluğum olurken,
Kaybettim yaşama sevincimi de.

Kuşatılmış hissediyorum kendimi
Sanki üzerimi örten toprakla
Pençesindeyim ölümün.
Sessizce gitmeliyim,
Veda ederek, sonsuzluğa
Hoşçakal hayat,
Hoşçakal...

Çerkez kızı
18.04.2014-18.00