Kuru kuruya olmaz sevgiye külfet gerek
Hakk’ı seven bir kişi Hakk’ın emrin tutmaz mı?
Bindiğin azgın atın dizginini bırakma
Kendin bilen her insan her an nefsin gütmez mi?

Karga seçici değil barındığı yer islik
“Vak/vak” diye bağırır sesleri kalın ıslık!
Onlar için fark etmez ha çöplük ha da pislik
Bülbül ise dâimâ gül dalında ötmez mi?

Âşık yârini görse; görür görmez vurulur
Hafif bir meltem esse yaprak gibi savrulur
Rüzgârda koku arar hasretiyle kavrulur
Yârdan ayrı kalmışsa yâr gözünde tütmez mi?

Önce düşün karar ver sözü söyleme direk
Ondan mahrum kalmışsa neye yarar ki yürek
O kendini adamış elbet ona; O gerek
Hakk’a inanan kişi Hak’tan gayrın itmez mi?

Kılmasan bile imren beş vaktini kılana
N’olur tenezzül etme ne yalana, talana
Ölüm en büyük nâsih elbet ibret alana
Kim ki delil isterse kitap/sünnet yetmez mi...?

11/04/’14
Hanifi KARA