0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
713
Okunma
Masanın üzerinde duruyor...
Bazen, gözlerim ilişiyor.
Adını, ben koydum.
Her satırını ezbere bildiğim sayfalarını,
Karıştırıyorum ara sıra.
Tüm hüzünlerini ben yaşamıştım.
Ama şimdi,
Ne kadar yabancı kalmışım.
Sanki, noktalama işaretlerini kaldırmış biri.
Bir türlü, nihayetlenemiyor satırlarım.
Kelimeler, büyüdükçe büyüyor.
Paragraflarla anılarım, yeniden canlanıyor.
Umutlar yüklediğim dizelerim,
Ağır geliyor,
Ve halat kopuyor...
Harfler birer birer gözyaşı oluyor,
İçime akıyor.
Sonra, yavaş yavaş tuzlu sulardan çıkıp,
Yeniden canlanıyor,
Aklıma düşüyor.
Ben de çaresiz başlıyorum,
Sil baştan yazmaya,
Hayata dair bildiğim, her ne varsa...
MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti
5.0
100% (1)
