8
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1186
Okunma

Dingin bir ömrün kıyısından uzanmışken,
Hicap duymaktayım dünyanın kirlenmişliğinden.
Ne ya da kim ne fark eder,
Ne varsa elimden kayıp giderken…
Yankısı sevginin eş güdümlü değil mi neşenin.
Düşün bakalım;
Sonu var mı acaba süre gelen bu düzenin.
Değişmeyen tek olgu işte
Değişimin ta kendisi,
Ruhu ve kalbi aynası değil mi insan denenin:
Sayısız vasfıyla
Ve hüküm süren varlığıyla…
Ne tükenişler yaşanmakta
Nice serzenişler çıkmışken ayyuka
Rahmeti Yaradan’ın huzur saldı tüm ruhlara.
İşin aslı sevgi ve merhamet,
Uzak durulması gereken olmalı hep nefret.
Şu mecra hani yaşadığımız doya doya
Ve bize eşlik eden
Beraber insanın fıtratıyla.
Sonun başı belki de
Tahayyül etmek ne kelime,
Rızası olmadan Yaradan’ın
Söyle kavuşur mu hiç gece güne.
5.0
100% (10)