Nihayetsiz bir yol sanma,
Elbet varacağımız hepimiz
O kaçınılmaz sona.
Yalnız ya da kalabalık ise dünyan
Ne fark eder ki; doğduk ve gideceğiz
Belirsiz olsa da o nihai an.

Çember daraldı, bak ve gör
Zaman kısaldı işte ne kadar olsak da dip dibe
Davul bile dengi dengine.
Beden ve ruh;
Zorunlu bir arada olmaya
Ya ölüm dediğin;
Terk-i cihan ömrün bitiminde.

Ne yalanı kaldırır kalbim ne riyayı
Yeknesak bir düzen kulun mecbur kıldığı.
Yaradan değil mi ki tek dayanak;
İnsan değil mi her daim kuran tuzak.

Işık ezeli ve ebedi
Sadece gönül gözüyle görmeyi bilmeli.
Tefekkür ve tevekkül değil mi söyle,
İnsan olmanın vazgeçilmez edebi.

Tut ki yalnızsın bir başına
İtiraf et hadi
Sığınmadın mı her daim Yaradan’a.
Yeri geldi mi sev
Ama önce niyet et,
Kulsun O’nun nezdinde
Sadece içten şükret.

Suskunluk eder nefsi terbiye
Aç, susuz kal yeri geldi mi de.
Sevgiye aç, sevgiliye aç
Sabret ve gönlünü Yaradan’a aç.
O ilahi kuvveti inkârı ne mümkün
Yeter ki şükretmeli her anına ömrün.