Kocaman açtı ağzından yüreğini
Minik minik tuz serpiştirdi Deniz diline
Gözleri sessiz bir acıyla kızarıyordu
Evet kızarıyordu yakar tuza sedasızca

Ufacıktı sevmek
Ufacık... Ufacıktı sevmek
Bir ada vapuru hikayesi yazamazdı daha
Kahraman olmaya kapalıyken gözleri
Hayır... Hayır daha küçüktü O’na...

Çok görmek istiyordu ebemkuşağı hayallerini
Hayaller... Ebemkuşağı hayaller...
Adı yazık kaldı sonra... Deniz diline tuz kondurdu
Ve çekip gitti kendi dergahına...
Çekip gitti... Aşkın egemen olduğu dergaha...

Haksızlık değil miydi küçüğe
Küçüçüğe haksızlık değil miydi?...
İnim inim inledi yüreği ilk önce
Başına kaynar sular dökülmüş gibiydi
Ansızın gözleri kısıldı ipince
Bir dua sükuneti misaliydi...

Unutmam, unutamam, unutturamam
Sevmeyi, sevilmeyi, sevdirmeyi
Kaybetmem, kaybedemem, kaybettiremem
Denizi, Denizimi, Denizini...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )


Yazmayan kalemimi maruz görünüz...