1
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1267
Okunma
İlkin kederi giyiyor gün yorgunu bedenim
Bir matem töreni gibi akşamdan
Karanlığı işgal altında kentlerimden getirilmiş
Kimsenin giremediği uzak bir ormandan
Sonra ümitsizlikle değişiyorum kederi
Bir solgun kefen gibi ağarıyor aynalar
Yüreğimi felakete çağırıyor aynalar
Çığlıklar yükseliyor arkamdan
En son kıpkızıl bir cinnet deniyorum
Çaresiz isyanlarla yanıyor alev alev
Kumaşı ihtiraslardan biçilmiş
Bütün fiyakası kandan
Yok bu defileyi görmüyor hiç gözlerin
Boşluklarda çınlayıp duruyor ıssızlığım
Seni de hayran bırakırdı, eminim
Ne giyse yakışan yalnızlığım...
Cevap Yaz