BEN SENİN KULUN DEĞİLMİYİM
Bir vefasıza gönül bağladım.
Söktüm yüreğimdeki yeri ellerimle.
Söktüğüm yeri aşkın ateşiyle dağladım,
Mühürlendi sanki kimse giremez.
Nereden bilebilirdim,
Hazan mevsiminin zamansız geleceğini,
Güz güllerinin erkenden solacağını
Her esen rüzgârı aşk rüzgârı sandım.
Kırdı kanadımı kolumu bana sormadan.
Bahenem yoktur aşkı övmeye,
Yüreğim tükendi yâri sevmeye.
Diyorlar ki her yar vefasız mıdır?
Kavunmudur ki koklayıp sevem.
Yürekler olmuş kara bir kutu,
Cesaretim yok açıp sevmeye!
Kırıla kırıla kalmadı dalım,
Kader mi desem yoksa felek mi?
Dilim söylemiyor kendi adını,
Aklım mantığıma karışmış birden.
Gözlerim unut diyor o vefasızın adını,
Dilim isyanlarda, dudağım feryat diyor.
Sayıklıyor her gece o vefasızın adını.
Tanrım al şu canımı,
Yine muhtaç etme vefasız bir kula!
İstersen tut yüreğimden sürü yıllarca,
Usandım vefasızın peşinden sürüklenmeye!
Ben senin kulun değil miyim anla beni?
Usulet Güner