çeşmeler aktı yine
yine sancılı bir eliftim vav’a dönüşen

yinede iyi toparladım
nede olsa ben güçlü bir kadınım
küllerimden doğarım ya hani
ne külü be...
mahşere değin savrulmuş külden
geriye ne kalır

döktüm en sağanağından
ona göstermedim ya zayıflığımı
ben güçlü bir kadınım
en ufak bir sözüyle yıkılıp dağılsam da...

bu gün diyorum
o zaman’ı durdurma kudreti bende olsaydı
o yağmur hep yağsın
o senfoni hep çalsın
ve ben
senin gözlerinde ışıldayan bir reyyan
sense göğüm ol isterdim

göğün Tanrısı yine duygusala bağladı
ne oldu da böylesine bulutlar ağladı

belkide

ahhh

hamd ve şükür sana yüceler yücesi
biliyorum içime o dolduğunda
biliyorum
zaman ve mekan kavramının
hesapsızca yok olduğunu

bir ama’nın
yüreği kadar iç güdüsel
her şey hareket ediyor eksenince
bizden başka her şey

koşup gidiyor
tutamıyorum
buğusundan düşen damlalarını gözlerimin

bileniyorum tüm zamanlara
nasılda hırpalayıp savurdu
çiğ yeşili mutluluğumu
nasılda söndürdü
gözlerimde yanan mumları

...

sus çocuk
ağlama yeter
ne istedinse hepsi senin olsun
mutlu ol
benim yok artık hiç bir şeyim
sokaklarda körebe oynayan
gölgemden başka

kemani bir yalnızlığa düşüyor düşlerim
bileniyorum tüm zamanlara
bilendikçe
yalnızlığa düşüyorum
bileniyorum
bilendikçe
sancıdan
vav’a dönüşüyorum...


ahucan


23 mart 2014