Selası okunmayan bir cenaze gibiyim doktor..
Yağmurlar bile öylesine yağıyor,
Artık toprak kokusu bile yok...
Sıkışıp kaldığım bu karanlık dehlizlerde,
Kendimi sorgulamaya bile cesaret edemiyorum..
Milyon kez parçalanmışım,
Gölgemi ardıma zoraki sürüklüyorum..
Kaybedeceğim hiç bir şeyim kalmadı,
Kaybedecek bir ben bile kalmadım..

Öylesine yaşamak nasıl bir duygu bilirmisin doktor.?
Amaçsız ,
Çıkarsız,
Kuşkusuz ve beklentisiz yaşamak....
Sen soluna,
Umutlar uzağına düşmüştür artık...
Dünya daha bir büyüktür gözüne...
Tüm canlılar masumiyetini yitirmiştir...
Kirli bedenlerin hakim olduğu
Ruhların firari olduğu bir şehirde bulursun kendini..
Örselenmiş duyguların,
Fahişe bakışların ve
Down sendromlu çocukların olduğu bir şehirde bulursun...

Peki sen hiç ciğerden ağladınmı doktor?
Gözyaşların kirpiklerinin ardına saklanıp,
Yüreğine düştümü hiç?
Ya da gözlerinden yaş diye kan aktımı hiç

Söyle doktor konuşsana
Neden susuyorun doktor...

Görkem Şen