Gidiyorsun öyle mi?
Emekleyerek büyüyen bir sevdanın
Ayaklarını hapsediyorsun müebbede
Bir daha koşmayacak Sana,
Bir daha kanatmayacak dizlerini
Çökmeyecek ayaklarına
Yalvarmayacak ‘Aşk Adına
‘‘ Bir kerecik sev’
Sonra vazgeç sevmedim de demeyecek artık…

Bu mu istediğin?
Kilitleyip kapılarını aşkın
Gömmek toprağın kucağına
Ölüme terk etmek mi sevdamı!
Sana yar olamayan Kara sevdamı
Gönlümün ortasında imarı olmayan
Bir binaya ‘Yara’etmek mi ?


Eğer öyleyse Git...

Arkanda yitirilen gülümsemeleri
Düşünme…
Kelimeleri dolama boğazıma…
Çöz artık şu zincirleri dilimden

Bana ezberlettiğin gibi‘ git ‘ demekten usandım…


Oysa ben geceleri
Mısra mısra adını tekrarlar
Sevgini yudumlardım uyumadan önce…

‘ Ömrünü uzatırmış aşkın’ öyle derdi
Büyüklerimiz…

Ne ömrü uzadı aşkın
Ne sen bana uzattın ellerini
Ne de ben sana uzandım
Bir aşk boyu
Boylu boyunca…

Gidiyorsun öyle mi?
Bundan sonra her sabah
Akşam olacak bana ,
Zaman denen ilaç Tuz basacak yarama…
Anılarım Sen diye ağlayacak…

Anımsayıp acılarını
Kahrolup sancılarına düşecek gözyaşlarım…
Can ağrıma Aklar düşecek böylece
Yaşlanacak daha başlamadan sevda…

Ve Gidiyorsun öyle mi?
Öksüz bırakıp gülümsemelerimi,
Ellerimi yetim bırakıp

Başka Yüreklere Can olacağım deme bana


Anlamamı bekleme benden
Eksilenim zaten
Baştanbaşa‘ Sen eksiliyorsun benden’

Gidiyorsun öyle mi?
Az geldin Uz gidiyorsun şimdi
Git...

Sevmeyi öğreten hayat Terk edilmeyi öğretmemişti oysa

Arkandan ağlamam gerektiğini Bile bilemezdim…
Dinmeyen yağmurlarım olmasaydı eğer

Görkem Şen