KAFKAS’A ÖZLEM
Tebessümlerinde gizleme geçmişten gelen acıları
Dön de bir geriye bak
Ne enkazlar terk edilmiş keşkelerle
İster Kafdağında Zümrütü anka ol
İster bir Leyla
İster zihninde aşkla devşirilmiş Züleyha
Düşmeye görsün tenin toprağa
Ana gibi sarmaz
Yar gibi şefkatli değil
Su gibi berrak
Yangın yeridir toprak
Burcu burcu ana kokar
Yar kokar
Aşk kokar
Hele adı Kafkas ise,
Azerim
Taaa Şamilden beri
Kafdağına sürgünler var
Yangınlar Tebriz gibi
Sönmeyecek
Sönmeyecek bu yürekte ateş
Bir Karabağ’a
Bir Gence’ye
Bir sana yanacak
Ve bir de anavatana
Özlemim her gün biraz daha büyüyerek
Gün gelecek dünya küçülürken
Kafkas’ım Bakü’yle büyüyecek
Kafdağı kadar büyük
Sevdan hep yüreğimde
Hüma Efkan

Paylaş:

3 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (3)

5.0

100% (3)

Kafkas’a özlem Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Kafkas’a özlem şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

KAFKAS’A ÖZLEM şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

beren yılmaz, @berenyilmaz

21.3.2014 14:20:02

5 puan verdi

çok güzel şiirde fon da hamenen bu dağların ceyaranı a güzel ceylan..çocukluğumdan kalma bir güzel türkü getrdi aklıma..sevgiler..

meral melek kaya, @meralmelekkaya

20.3.2014 12:01:33

5 puan verdi

süper olmuş güzel şir ve kafkası yaşamak tşk üstat --------

cattleya, @cattleya

20.3.2014 11:06:20

5 puan verdi

Çok çok güzeldi şiirinizle beni bir kez daha onurlandırmış oldunuz, bu güzel
dizeleri yazan yüreği en derin saygılarımla kutlar Sevgiler dilerim... Benden de size
nacizane şiirimle sayfanıza renk katmak istedim umarım beğenirsiniz... Selamlar... BlueWorld

“Men men idim su olup arastan hazere aktım,
O men idim okumu yay eyleyip kafkasa attım.”

Önce bir tohumla yeşeren, ardından gül veren
Sonsuz sevgilerle bezenen çiçeğim ben
Dağlarda açan kardelen, tutkulu kokusuyla yasemen
Gündüzün güneşiyle aydınlatan, gecenin karanlığıyla ışıldayan
Sönmeyen ateşiyle kasıp kavuran ışığım ben…
Şelalelerin, ırmakların hışmıyla çağlayan, dere kenarlarına usulca sığınan,
yaprakların üzerine konan damla damlayım ben.
Rüzgarların esip de geçerken üzerine hafifçe değerek üşüten meltemim ben
Yağmurun yağışında toprakla buluşunca mis kokusuyla bulutlara dahi ulaşan, sevgi tohumuyum ben
Ben yerle gök arasında dertlerin kıyısında, derin mavilerin ışık saçan rıhtımında…
Ben kalplerin ritmiyle çarpan, dolu dizgin aşkı yaşatan, sulanmazsa yalnız burukluğunda yaşayan…
Ben Kafkasya’nın torunu toprağın kızıyım ben…