2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2529
Okunma
Bu uzun gecenin karanlığında
Gecem karıştı uykusuzluğa
Gelecek mi uykularım firarda
Yapayalnızım bu hayatta.
Mutsuzluğum gözlerimden akıyordu
Artık acılarım kalbimden taşıyordu
Hayalin karanlıklardan bakıyordu
Özlemlerim sana sana haykırıyordu.
Alıp sen beni göğüsünde sakla
Dokun bütün acıyan yaralarıma
Yok oluşuma sebep olma asla
Dost ol bu acı olan yalnızlığıma.
Bitmez ki ulaşılmayan yollar
Bom boş bekliyor uzanan kollar
Kalplere özlem ve acılarla dolar
Üstümüze çöküyor kara topraklar.
Ne kadar yaşanır bu acı gerçek
Gece ayı sakladı yüzüne küserek
Güneş doğarmı sabaha kim bilecek
Ölüp ölüp dirilmek bu olsa gerek...
GÜLŞEN ÖZTÜRK...
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz