Kadın, adama sordu:
’Beni seviyor musun?’
’Bu nasıl bir soru?’ dedi adam.
’Ne nasıl ?’ dedi kadın.
’Bir şey yok!’ dedi adam.
’Niye yok’ dedi kadın.
’Bilmem’ dedi adam.
Duymazdan geldi kadın.
Sustular...

’Hatırım da mı yok’ dedi kadın.
’Hatırın büyük, daima hatırımdasın,
Sen beni seviyor musun?’ dedi adam.
’Aşk olsun!’ dedi kadın.
’Olsun mu?’ dedi adam.
’Olsun’ dedi kadın.
’Ne kadar olsun? dedi adam.
’Ne, ne kadar olsun? dedi kadın.
’Aşk’ diyebildi adam, gerisini getiremedi.
Sustular...

Kadın tekrar sordu :
’Beni seviyor musun?’
Adam, başını önüne eğdi,
’Söyle!’ dedi kadın,’Yoksa sevmiyor musun?’
’Susalım’ dedi adam,
’Susma, konuş!’ dedi kadın.
Boş ver! dedi adam.
Sustular...

Kadın hiddetlendi,ses tonu arttı:
’Neler diyorsun sen? Nasıl boş vereyim?
Adam, kadının yüzüne baktı,
’Kalbini...’ dedi.
Kadın sözünü kesti,
’Ne olmuş kalbime? çabuk söyle!’
Boş ver!’ dedi adam.
’Boş veremem,ndelisin sen,
Neler zırvalıyorsun?’ dedi kadın.
’Kalbini... bana kalbini ver, sevgimle doldurayım,
Nasıl sevdiğimi o zaman anlarsın.’ dedi adam.
Sustular,
Bakıştılar.,
El ele tutuştular.

’Şunu baştan söylesene ya’ dedi kadın.
’Baştan sor!’ dedi adam.
Kadın, adama en başından aynı soruyu bir daha sordu:
’Beni seviyor musun?’
’Aşk olsun!’ dedi adam.

Sustular,
Gülüştüler,
Kucaklaştılar,
Birbirlerine deliler gibi aşıktılar.


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
19/03/2014- Saat :00.10-Isparta