0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1095
Okunma
karanlığın içinde kayboldum
gece gözüm görmüyor
gündüz etrafım karanlık
adımlarımı dikkatli atıyorm
öyle bir zindandayım
ne önümü görebiliyorum
nede gecede bir ışık
kör olmuş sanıyorum kendimi
gözlerim gözlerim işlevini yitirdi sanki
ne zaman uyansam gecedyim
gündüze hasret yaşıyorum
beklediğim sadece bir ışıktı
onu ne gündüz grebiliyorum
nede gecede hissediyorum
sadece duyoyorum karanlığın sesini
yolum dümdüz biiyorum
ama ne kadar yürüsemde
yolum uzun ve ben yoruluyorum
isyan etsem sesim gitmez
sessiz çığlıklarda boğuluyorum
iğne deliğinde geçiyor ömrüm
gün geçtikçe eriyorum
derin bir hasretteyim yavaş yavaş ölüyorum
(mehmet pehlivan gölcük 21,01,2014)
