Bu hayattan varsa umutlu olan
Umuduna eremeyen erler utansın
Bir gideni varsa kıymetli olan
Arkasından ağlamayan gözler utansın

İnsan elbetteki sohbet etmeli
Sohbetine yetmeyen diller utansın
Yolların bir sonu var bilinmeli
Hak yolunu bulmayan fani utansın

Ayrılık görünmüşse eğer ufukta
Arkasına bakıp giden yolcu utansın
Kavuşmakta vardır elbet hayatta
Bağlarını koparan gönül utansın

Her şair bir şeyler yazıp çizmeli
Şiirini yazamayan kalem utansın
Gönül sevgiliye bağlı kalmalı
Yar elini tutmayan eller utansın

Zaman tez geçer hiç aldanmayın
onu boş geçiren akıl utansın
Nefsinizin sesine sakın kanmayın
Cehennemi seçen talip utansın

herkes memleketinde mutludur elbet
Özlemi duyulmayan yurt utansın
Meydanlar sadece yiğidin elbet
Çakallara yem olmuş bozkurt utansın

PEHLİVANDI hayatı yaşadı öldü
Baki iz bırakmamış ölü utansın
Dawmanın ışığı yanmayı gördü
Onu inkar eden nankör UTANSIN

Mehmet PEHLİVAN(30/12/2010 -İSPİR/ERZURUM)