Gökyüzü ağlıyor sevdiceğim
Ve ben sırılsıklam sensizim
Aşkın hüzün yanı dolanıyor damarlarında
Tepeden tırnağa sen döküyorum
Gökkuşağına mavisinden kara hayaller astım
Gözlerim alışa gelmiş sen dönerken;
Bir bedbah masalı mırıldanır kulaklarına
Aşkın ile hasret iken sana
Gem vuruyorum aşkın dar ağacına...!!!

Prangalar vuruyorum densiz yüreğime
Bedbah bir aşka yelken açtığımı nerden bilebilirdim
Şimdi "afilli bir yalnızlık" kuşanıyorum
Sırtıma fiyakalı gidişler çekiyorum
Gözlerin perdesine zar iken varlığın
Göz yumuyorum artık sensizliğe
Dört bir yanım sensizlik akıyor
Kan sızıyor yaralarımdan, oluk oluk kan sızıyor...!!!

Sen yoksun ya sevdiceğim
Hala karanlık tüm sokaklar
Katmer katmer çiçekler ekiyorum yokluğunun bahçesine
Oysa bir tutam sevgiydi tek isteğim
Sindiremediğim sindirebildiğindi oysa
Gidişinin kadranına bağlıyorum dar ağacımı
Bir yanım şah kadar yakın iken
Bir yanım ölüm kadar uzak kılar kendini
Ve ben ölüm kadar aşığım işte...!!!

Sensizliğin ayazının yüzümüze vurduğu
Dudaklarımızı çatlattığı
Damarlarda acımtırak bir tadın bıraktığı
Senli sensizliklerinden yazıyorum
Belki diyorum bazen, hani belki
Belkilere gömülüyorum usulca
Ve ben şimdi mağlubiyeti yaşıyorum
Mahşere yazıyorum vuslatı
Belki diyorum mahşerde, hani belki
Azraile vuruyorum kavuşmaları
Kimliğimi unutur gibi...

Kimliğini tarif eder misin Sevdiceğim...

Kimim ben...!!!

Hazar Aslan