Azığı kuru ayazdır insanın
Gönül üşür de, katmer katmer yanar çoğu zaman
Azığı beri de bırakmak ta gelmiyor işte
Üşümeyi de, yanmayı da göze almaktır
Aşk’a inanmış bir avuçta
Nizama AŞK, Hâkk’a AŞK ve kimbilir; biçare zülüfe AŞK

Yüreği harlamak kadar hünerli olmak gerek
Beklemeyi bilmek kadar da sabrı görmek gerek
Hani yolu gözlerken yanmayı becerebilmek de gerek, sabrıyla ankayı küllerinden doğmasını görecek kadar mesela
İşte ben o kadar AŞK’a AŞIK, Hâkk’a AŞIK, kimbilir; belki de zülüfe biçar’ım

Gecenin karası gibi, günün ışığı söker yüreğinin dar’ını
Ateşi harlamak gibidir arayışlar, belki de bir kıvılcımla yakıverir tüm hayalleri
Ararken üşümeyi de bilmeli insan, yanmayı bilmek gibi
İşte o kadar harlar insan AŞK’ı da, AŞK’a AŞIK biçare gönülleri

GEL DE YANSIN YERYÜZÜ BİR ÇİFT GÖZ DERÛNUNDA...