onlar ki sessiz
ve yağız delikanlıydılar
uzanmış boylu boyunca
bir şehrin
...bir yazın
...bir kışın
...bir ömrü baharın
hikayesinde yatıyorlar.

ve örtüp yorgan niyetine
...’Çanakkale’ sırtlarını
varoluşu anlatıyorlar.

tepeleri kabartıp kabartıp
ve denizi köpürtüp köpürtüp
coştururan onlar.

günlerin kızıl
gecelerin altın saçlarında
esiyorlar
sessiz sedasız ve dingin
ya da kristal aynalarından dünyanın
dökülen onların yağmurları.

bir ağaçtan diğer bir ağaca
çağ atlıyor şimdi z/aman.

masmavi gergefinde yılların
onların yüreği var.

kurşun asker gibi
dolmuş
dökülmüşler ya
her yerde onların
elleri
ayakları
yürekleri var.

toprak avuçluyor hepsini
kuruyor sonra alemde
kocaman bir denge.

onlar ki sessiz
ve yağız delikanlıydılar
şimdi uzanmış boylu boyunca
...bir şiirin
...bir destanın
...bir öykünün
...bir ’Ömrü Kale’nin
hikayesinde yatıyorlar.

bir çağdan diğer bir çağa
şu an atlıyor zaman.

Kasım 2013
nurten boz hürel


şiirime uğur böceği takan ve günün şiiri yapan yönetime teşekkürlerimle.