doldur ana
eline ne geçerse koy hamançama
ne kadar birikmiş acılar varsa bu şehirde
kıyıda köşede duraklarda
revan uzun
yolumuz sevgiden yana
aman ha bir damla kan koyma




ana doldur
kadir gecelerinde ellerini açtığın havadan
dualarınla cem-i cümleye iyilik dilediğin yarım aydan
hırslarından arınmış
erlerin evliyaların akıllarından
doldur işte
göverti düşmüş çökelekten
bostan bozumu dipte kalmış tarla soğanından
allar koyma
çok korkuyorum kırmızıdan




anam doldur
asker yolcusuna verdiğin bal dürmecinden
tükendiyse eğer küpün
kavurmalar yaptığın ebe-gömecinden
tiskiniyorum artık bir tikesinden
canıma can katsın diye
sakın ola koyma etten kemikten
beslenmiş olurum ölümden
onları azıktan sayma
çıkınıma koyma




ana
moğollara verdiğin ayran tasından
nasıl kurtulmuştuk talan belasından
kaldıysa kenarında tek damlasından
koy yolluğuma
bütün dut dallarını keseceğim
bülbüller başlasın yeniden şeydalarına
aman ha bir tavuk kellesi bile yolma
ayıp etme anadoluya
zerre kan koyma




















kasım