Hep baharı beklemeliyim doğanın canlanması için
Otlar, çiçekler, karıncalar, börtü böcek görünmeli
Dallarına özsuyu yürümeli yüzyıllık ağaçların
Doğa her yönüyle güzelim insanlara gülmeli

Hep baharı beklemeliyim mektup gelmesi için
Yoksa ne tatlı bir sözcük, ne yakınma tümceleri
Ne de bir dost selamı alamayacağım kimseden
Ve de saatlerce uyuyamayacağım geceleri

Hep seni beklemeliyim Malatya baharlarında
Kayısılar çağlaya durduğunda orada olmalıyım
Gidermeliyiz altı aylık ayrılığın yakınsızlığını
O dostluk söyleşilerinde uzağında kalmalıyım

Hiç bakmamalıyım konuşurken hep gülen yüzüne
Yıllar öncesini düşünsem de umutlanmamalıyım
Ayrılığın sonbaharının bir de geri dönüşü var
Güz yangınlarında o kentten ayrılmalıyım

Geriye dönüp bakıyorum bazen boynumu bükerek
"Yıllar geçmiş" diyorum elli beşin içindeyken
Oysa sen yaşamın ilkbaharındasın hala
Yılların peşinde koşmamalısın onlar giderken

Süleyman ÖZEROL
25 Şubat 2008, Ankara