Yağmurdan kaçma, yağmur gücenmesin
düşeni ayağa kaldır ki, şair incinmesin!..

I

Upuzun uzanırdık raylara, trenler içimizden geçerdi
sonra şehirler yenilir, cinayetler başlar
biz neresinden tutunsak orasından kanardı hayat...

Bırak sadece senin kanını döksünler Berivan..
bizim, yenilmeyeceğimiz aşk
boğulmayacağımız deniz
hiçbir yalnızlık yoktur, kalabalıklaşmayacağımız..

II

Adına tutunurum gecenin cehenneminde
’sokaklar bir yara gibi, yürüdükçe kanardı’
herkes birbirinin rendesine sürterken hayatını
gözlerinde uçurum taşırdı sancılı pavyon kadınları
’şehvet ve telaş’ içinde...

Evet ’sokaklar bir yara gibi, yürüdükçe kanardı’..
saçlarından tutularak sürüklenen,
alkolün dibine vurmuş bir kadının
çığlıklarında boğuluyor düşüncem
’lan orospu çocuğu yaşamak istiyorum’ diyor,
hayatını, anlamını gasp eden sözde delikanlıya...

Bir cinayet gibi geçtim hayatlardan...
aklımda filizlenen adın
yazacak ne kalmıştır artık
bir hazan üşüyor iken içimde

Uzak uzaklaşır, yakın yakınlığıyla uzak
yalnızlık yalınlığıyla, yalnızlığıyla yalnızdır.

III

İnsanların içine inilen merdivende
bildim cehennemi!
acı, kahır ve yalnızlık
yeşilim yok, ağrım çok Berivan
sana bu ağrıyla sesleniyorum
üşüyorum ellerin-
düşüyorum saçların yok...
umudum yok
rakım yok, cigaram bitmiş

Dağılıp gideceğim
toplasan ne kadarımı toplayabilirsin
kalıcı kanıtıyım faili meçhul cinayetlerin...

Silinmeyeceğim
silinmeyeceğim!..

IV

İnsanın küresel yalnızlığında
bunlar bir hayat bilgisinin yara izleridir
küçümseme Berivan...

V

Berivan, benzersiz kederlerin iniltisi
rutubetli bir aşkın rehinesi
kimsesiz bir yara
duvara ters asılmış bir resimdir o...

Berivan, ’ismini vermek istemeyen izleyici’
trajedilerin başrol oyuncusu
İstanbul’un ortasında boş bir rakı kadehi
başkalarının sarhoşluğu
sularından dışlanmış bir balıktı o...
şarkı söylerdi peşinden koştuğu gitmelerin ardından...

Berivan, en riskli hayallerin kadını;
saçlarında koşardı rüzgar
hiç yağmamış yağmur
ıslanmamış bir yağmurluktu o...
bir gece Taksim’de ölü bulundu, ardında hiçbir ipucu bırakmadan!

VI

Koynunda çırılçıplak yattığım
son orospudur bu şehir..
yüzünüzün yedek parçası yok..
yüzünüzü bir akşamın karanlık yüzüyle değiştirin..

VII

Bir kalbiniz vardır oysa, hep severek kanattığınız
kaburgadan kırılmış umutlarınız
ve ilk bahar da yaprak döken çığlık-çığlığa bir aşkınız...

Mahçup bir yüzünüz vardır her şeye tanık simsiyah aynalarda
ihanetin soğukluğunda buz tutan elleriniz, rakı kokan sözcükleriniz
ve bir hüznünüz şiirlere şiirlere emzirdiğiniz

Elbette bir ömrünüz vardır acıyla irkildiğiniz
ve zamanın çarmıhında acıtarak eskittiğiniz!..

Herkesin bir vicdanı vardır / dokunaklı bir ezan sesinde ikiye bölünen
ve herkesin bir yarası yüreğinin avlusunda,
kimselere kimselere göstermediği!..


- Birdal ERDOĞMUŞ -