anladım zamanın kadrini sevgili
ayrılık dik başlı çıbanmış
özlem rutinine uzanmış yara
unutmak sanıldığı kadar kolay değilmiş
affetmek kuru harflerden mülteci
birimiz saksıda çiçeğiz incecik
birimiz camdaki mavi gök
ihtiyacımız var birbirimize
öper koklarız yine birbirimizi
gözlerimizdeki perde çekilirse




ikimiz de aynı anarşide gösteriydik aslında
aynı kalıptan çıkmış
ayrı bedenlere girmekte zorlanan
aynı kalpte iki ayrı oda
aynı gülüşü kut/sayan iki göz ucu
aynı yöne giden trende
aynı tik takları sayan
karşılıklı oturmuş iki yolcu

birimiz camda kumruyuz
birimiz damda güvercin
şimdi birbirimize bu kadar itici gelmemiz de çok normal
vaktinde birbirimize çok çektirdiğimiz için!



daha söyleyeceğim çok şey var aslında
aksi kutupların ayrılmasına cinâyet
dediğimden beri
ve " birini öperken gözlerini kapatıyorsan
beni hâlâ hiç unutamamışsın" gibi

çok şey var aslında söyleyemediğim
bilerek yazdığım yanlış adresli mektuplara
durağan bir cümlenin sonuna konmuş işâret fişeği gibi
bilmeden verdiğin cevaplar meselâ!

ağzım, dilimin söylemeye varmadığı cümlelerle dolu aslında
.
sen anla!



ToprağınSesi




.