Bir türlü cesaret edemedik aşkı yaşamaya
Yakamadık limandaki son gemiyi
Deviremedik bir türlü köprüleri
Dar boğazları yıkamadık yollardaki
Cesaret edemedik
Dönülmez yollara girmeyi

Bir adım daha atamadık aşka
Sevda çemberinin zemheri gecelerinde kaldık
Güneşin doğuşuna gidemedik fener tepesine
Hep yarım kaldı umutlarımız,
Kursağımıza dizildi sevmelerimiz

Gezemedik yarinen birkaç adım
Yağmur altında sırılsıklam
Gözümüzden yaşları akıtamadık
Korktuk insanların ayaz bakışlarından

Yaşamayı bilemedik Mihrinisa;
Ondandır yaşayamadık en güzel aşklarımızı
Karanlıklarda kaldık hep göremedik
Güneşin o muhteşem göz kırpışını

Sevmeyi bilemedik ki Mihrinisa;
O yüzden sevilemedik hiç bir zaman
Güzel bir çift göz tarafından
Dudaklardan dökemedik Mihrinisa’ya
O güzelim sevda sözlerini

Ve hiç bir zaman işitmedi kulaklarımız
Bir çift sevda sözünü Mihrinisa’nın
Şerbet akan kızıl renkli dudaklarda
Gezmeyi bilemedik kehkeşanlarda
Hep rasat tepelerinden seyrettik yıldızları

Sönen kandilleri yakmaya korktuk yüreklerde
Zifir kör gecelerde sabahladık
Uyumayı bilemedik yarin göğsünde
Hayalini kurduk rüyalarda gördük sadece

Üşümeyi bile beceremedik bir türlü
Hep ter döktük Mihrinisa seni görünce
Volkanlar Kaynattık yüreğimizde
Hararetli aşk şiirlerini okuyamadık
Mihrinisa’nın gözlerine baka baka

Volkanları patlattık göğsümüzde
Göz göze cesur bakışlarla atamadık
Beceremedik sevmeyi Mihrinisa
Sevilmeyi de
Ondandır adın Mihrinisa kaldı dilimizde

Rahmi HATIL