Biliyorum benim bu davranışıma kızıyorsun,
Belki gülüp geçiyor belki de deli diyorsun,
Haklı olabilirsin canım ben seviyorum,
Amma sen sevmesini bilmiyorsun.

Bir gün aklı selim düşünerek hak vereceksin,
Zaman en güzel ilaçtır bekle göreceksin,
Ya ağı başlı hoş görülü olacaksın,
Yada sevmesini tıpış tıpış öğreneceksin.

Bazen canımı çok insafsızca acıtıyorsun,
Kırıp döktükten sonra dönüp pişkince soruyorsun,
Hani ne oldu böylemiydi kavlimiz,
Kanaryalar gibi ötüşüp sevişiyorduk biz.

Günde en az on kez görüşüyorduk,
Acı tatlı anıları bölüşüyorduk,
Yarenlik edip kahkahalarla sevişiyorduk,
Ne çabuk unuttun sen sevmesini bilmiyorsun.

Mahmur gözlüm can acıtanın canı acır,
Nede olsa işlerin gıcır gelen ağam giden paşam diyorsun ,!
Kadir kıymet bilmiyorsun ve dahası, sevmesini bilmiyorsun.
Ben gidiyorum artık yolun iniş yerin geniş olsun.

Dil deymiş özde değilmiş senin sevdan,
Bilmiyorsun sensiz geçen kara saatlerimi,
Haklısın keyfin yerinde nereden bileceksin,
Sen burnunun ucun görmüyor sevmesini bilmiyorsun.

Ahmet Acar uyandı nihayet bıçak gırtlağa dayandı ,
Haberin olsun söylemedin deme bende yavaş yavaş
Sana veda edeceğim bu diyardan gideceğim,
Çünkü sen burnunun ucun görmüyor sevmesini bilmiyorsun.


AHMET ACAR / SİVAS


TEŞEKKÜR :
Şiirime ses olan sevgili şaire kardeşim
Sevdalinko hanımaefendiye çok teşekkür ederim.