İçimden geçen ilk sözlere bahis yatırdım
`ya tutarsa ` diye...

İlk evimdi yüreğin
başıma yıkıldı bugün
değersiz tenimin tadı yoktu damağında
peki adı varmıydı söyle?

Gece asfalt dökerken
gündüzün ışıkları üzerine
içimi ürperten karanlığın kokusu gelir tâ ötelerden
yastığıma sıkıca sarılır
ırak iklimlere göçe başlar gözlerim
rüya denen filikalara bindirip umutlarımı
uzak iklimlere kıyısız kürek sallarım
teslim alır kalıntı rüyalar ruhumu
zihnimi yoran kabuslara ağ atıp
ne gelirse bahtıma
kabullenir
rızkıma şükür üstüne şükür katarım

Yarılarken perdesini gece
ayaz düşler kurar, gizliden gizliye mezarını kazarım dünlerin
üşüten yüreğime sarılır şiirler
yüksek atlayış yapmak için uçurum kıyısından
uzun patika yollardan geçerim
hani!
ha vardım ha varacağım aldatmacası
bir türlü varılmaz ya gidilesi yere

kimliksiz yüzler karşılar gittiğim yerde beni
dil dökerek ayakları dibine
hep seni
tek seni anar dillerim
tek mirasın olan sözlerimi
sadece bulabilmek için seni
ipotek ederim yabancı erkeklerin nikotin kokan ellerine
acınası hâlime acı ekler
iç çekerek uyanışlarım

İhh !
Yüreğinden düştüm yine

Dilenci misali gözlerime âmâ süsü veririm
gecenin zifiri bulaşmadan ölü kente.
uykuya geçmeye râmâk kala
köşe başlarında nöbete koyulurum
sokağı adım başı dolu olan şehrin
yürüyebilen insanlarını sen sanır yüreğimi sınayışım
gecelere bıraktığım kalıntılar
böyle esir alır ömrümü
kim bilir
geçiyorsun belki de geçmişimin üzerinden
çiğneyerek bide

Zaman değişti
mekânlar değişti
rüyalar rüyalarda kaldı hep
insan bildiklerim evrim geçirdi de
bir senmisin değişmeyecek olan
`Belki` demek ağır geliyor cüsseme ama
ilk para atan sensin `belki`de
ayaklarına serdiğim herşeye

Zeynep Ece Eren