Önce sapasağlam bir duman sardı başını
Ardından çekiç darbesine indi duygular
Gözbebeklerini derin bir acı moru sardı
Ve tekledi kadın

Çat
Pat
Küt...

Küçüçük bir sigara kondu yavruağzı tenine
İrkildi hücreleri birden
Şaşılacak şeydi doğrusu
Şaha kalkan tüyleri
Acıya direnen eylemciler gibi...

Cız
Bız
Buz...

Tırnaklarının cilasına
Birkaç kan damlası sürüldü
Gözlerinin ışıkları söndü
Birkaç dişi sivrildi, çatırdadı
Dudaklarına ince ince damarlar çizildi
Yüreğinde birkaç cam kırıldı
Ciğerlerini karbondioksit sardı
Midesi tüm anıları kabarttı, köpürttü

Şlap
Şlop
Şlup

Ayakları kızardı, şişti kendimce
Serum yemiş kolları mor mor hüzün açtı
Ses telleri kırılmış belki
Çıkmadı sıkılmış boğazından
İncecik sızı olan sesi

Küt
Kıt
Kat...

Duvarlarına sızıverdim incecik kadının
Kucağıma konduruverdim başını
Kalbi var mı diye baktım?.. Yokmuş...
Ses çıkmadı derin bedeninden
Belli ki kabuk kalmış ruhtan geriye
Sonra kurumuş kahve kanları topladım
Topladım ve serptim göğsüne
Oturdum ağladım acıyla
Acıyla... Ah... Nasıl ayakta dururdu ki?...
Sorasında çiçekler açıldı göğsünde kadının
Kan çiçekleri sardı göğsünü...
Ve seslendi inceden inceden
Korkarcasına belki de...

İmdat!.....

K
Ka
Kadın...






E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )