ANNEME MEKTUP (10)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Babamla annesi birbirlerine sağlıklarında değil, ölümlerinde kavuştular,,,
Babam yıllarca annesini bekledi, kavuşamadılar. Sağlığında 43 yıl annesini bekledi. Annesi geldi, buluştular.Nerede mi?Babamın cenazesinde. Babam ahirette de annesinin gelmesini 27 yıl bekledi. Toplam 70 yıl sonra, cennette buluştular.
NOT : Muhip Erdener SOYDAN’ın sayfası,oğlu Vecdi Murat SOYDAN tarafından
aziz hatırasına hürmeten oluşturulmuştur. ŞİİR: Muhip Erdener SOYDAN (babam) Doğum tarihi: 20 Ekim 1943 Ölüm tarihi: 15 Ekim 1986 Sonbaharın bu gününde, Aldı beni derin acı, Sanıyorsun, ben zevkimde, Hayır, sana ben duacı. Bu belki de son mektubum, Sonbaharın bu gününde, Belki sensin şimdi kaybım, Kalbimdeki son fecrimde. Belki kalbin yarım kaldı, Bir evladın hasretiyle, Belki seni hasret sardı, Sonbaharın bu gününde. Hatırlarsın belki anne, Gideceğin o ilk gün, Unutma sen beni anne, Demiştim de ağlamıştım. Sonbaharın bu gününde, Güneş gökte donuk donuk, Artık anne artık bitti, Bitti anne bu ayrılık… Geleceksin, hastaymışsın, Ne acıdır bu kelime. Reva mı bu bana anne? Bu hasretin eleminde… Kalacaksan eğer çok az, Hiç gelme de daha iyi. Unutma da sakın beni, Birkaç satır mektupcuk yaz. Ya gel, ya kal, ya hiç dönme, Beni bırak bu eleme, Derdim çoktur tazeleme, Ya sev beni, ya da unut! Muhip Erdener SOYDAN 25 Eylül 1960 Ankara |