Kadınsın sen...
Pusuya yatmış üryan miskinlerin barınağında,
Ulvi sükseler teşhir yada gizli kapaklı duyguların...
Birbirine öbeklenmiş,kenetlenmiş mahçup bakışların,
Sanki dünyanın her darbesinde metanetini yeşertmiş...
Payımal edilmiş...horlanmış...
Bazen töhmet altına alınıp,
Bazen kara peçelerin altına gizlenmiş,
Parsellenmiş mihnetlerin...

Kadınsın sen...
Anasın,yarsın...
Günahkar kızsın...
Bazen mahrem duygulardan mahrum,
Bazen ucube yalnlızlıklara mahkumsun...
Ama sen kadınsın...

Kadınsın sen...
Seni töhmet altında barındıran tabular
yalnlız kendi zavallılıklarında kor dur ,yanarlar...
Dönerler...dururlar...
Ve evreni sensiz yine virane bulurlar...

Kadınsın sen...
Yokluğun berbattır,varlığın ebad...
Ancak senin duruşunla gönüller olur sebat...
Kızlar senin,oğullar senin...
Erler...yiğitler...delikanlılarda senin...
kaybolan,yitip giden ömür...
Törpülenen zamanlar...
Duygular...canlarda senin...

Kadınsın sen...
Teessür hislerini dinginle bakalım
Bırak artık zarlarını...zaaflarını...
Özgür bırak...
Bırakta tüm dünya görsün
Kadının;kızlığını...analığını...kadınlığını...
Kadınsın sen...
yalnlız benim değil,
Evrenin kadını...

Ömer Faruk Gözoğlu
20/01/2007

Teessür(Üzülme)-Töhmet(Kabahat)-Ebad(Çok uzak)-Öbek(Yığın)-Sebat(direnme)-Payımal(ayaklaraltında ezilmiş) Mihnet-(Sıkıntı,üzüntü)