I.- Giriş



- Kırılmış bir aynadır gerçek sandığın her şey …-


korkunun tanığıdır gece
sınırlarda gezinir.
iklimsiz yağmurların
ve vakitsiz göçlerin
gözlerinde yeşerir
-yoklayıp tetiğini
yurtsuz ütopyaların.-

gözleri zifir,
dişlerinde kan.

ölür ölür dirilir en olmaz vakitlerde.
ve sessizce dökülür
yıldızsız gökyüzünden,
karanlığın tutsağı yitirilmiş kabuslar.
tırnaklarındadır hep
katledilmiş düşlerden
kendine miras kalan.

korkunun tanığıdır gece
koyaklarda dolanır.
çeker tüm perdeleri
yıldızların üstüne.
iç çeker Ararat
iç çeker Munzur.
ve Dicle
ve Süphan.

elleri soğuk
ellerinde kan.

bazen Kawa’ya kızar, bazen Dehak’tır gece.
bir yalaz çalar bazen
tanrılardan -hesapsız.-
doruklardan kül yağar
ve doruklardan duman.
İbrahim olur bazen
güllerin arasında
ilahi aşkla yanan.

korkunun tanığıdır gece
gözlerinde barınır.
üşür gözbebeğinde
yarım kalmış rüyalar.
gözlerin ürkek
gözlerin ıslak
gözlerin yalnız.

düşlerin soğuk
düşlerinde kan.

kırılır zincirleri zincirsiz bir kölenin.
uyanır Spartaküs
uyanır uyumayan.
düşlerine kar yağar
ve düşlerine isyan.
Pir Sultan olur bazen
bin senenin ardından
yine gülle uyanan.

korkunun tanığıdır gece.

ve korkar tanıklıktan…


II.- Rüya



- Ya simurg gerçek değil, ya Kaf Dağı çok uzak…-


korkunun tanığıdır gece
dağ başlarında uyur.
ne rüzgârla konuşur
ne selam verir güne.
öyle bir yerdedir ki,
uluyan çakalların
seslerine karışır
mavzer uğultuları.

ne ses duyulur başka
ne de göz gözü görür.

kırılırken dalları uçurum güllerinin
kırılır umutları
sahipsiz sessizliğin.
kimliksiz kalır sabah
kimliksiz kalır sema.
yıldızlar usul usul
söndürürken geceyi
uykusuz bir sabahın
kuşanmış kalesinde
düşlerini sis bürür.

korkunun tanığıdır gece
zifir gördükçe büyür.
en olmaz saatlere
sığdırıp karanlığı
kırar tüm aynaları,
görmez; kendini bile.
elleriyle afişler
“aranıyor” hükmünü
ve ne kadar suç varsa
yüklenip üzerine;

ya intiharı vurur
ya kendini öldürür.

bir çocuk çığlığıyla uzanır bazen güne.
bazen aşk kadar uzak
bazen çöl kadar kurak
bazen gün kadar yasak
bir hülyaya vurulur.
tanıktır en olmaza
uyurken tüm kâinat.
tanıktır karanlığa
ve ne kadar mum varsa
- sabahı aydınlatan -
birer birer söndürür.


korkunun tanığıdır gece.

…ve kaçar tanıklıktan…


17.01.2008

Beylikdüzü