32
Yorum
47
Beğeni
5,0
Puan
2448
Okunma

gün kararıyor zinaların birleşik yüzünde
ruhunun hüznünü daldan kopar diyorlar
korkuyorum işte
iki yüzlü insan biçimlerinden
aynalardan bile kaçar oldum ben
utanıyorum yalanlara boğulan şekillerden
suskunluğa bürünen özgürlüğüm
kökünden kırıver diyor belini
kim bilir karıştırdıkça altından ne çıkar
dil ucunda kurulu düzeni kutsal kıldılar
koynuma giren çıyan zehrini kustu durdu
kelebek kanatlarınca mahrumdum varlığa
hiç bağdaşmazken içimin sızıları
bir kaval kadar acıklı inliyorum isyandan
gök hüznü kadar yağmurları taşırdı gözlerim
bahşedilenlerin hikmetinden çıktı tüm riyakarlar
insanlığın posası savruldu üç beş kuruşa
kardelenler utanıp kayboldu kir yüklü gönüllerden
onun içindir kar yağmaz ihanet deryalarına
dizlerim sürtünmekten koparken
içi çocuk gibi saf ne kaldı ki vicdanlarda
bir köy hükmünü yitirdi boşaltılmaktan
sarhoş bir şehrin tokadını çekerken kadınlar
ismin kimin adına yamandı sahte gülücükte
çokça zavallı çokça garip çokça yetim kaldı insanlıklar
bir anda çocukluğuma dönmek geldi aklıma
git artık içimden iblisin nişanesi
saflığımın berraklığını istiyorum ben
niçin övgü niçin serap niçin bu iş biteviye
isteğin düğümü melek olsa ruh rezil kalır
gönül kahpe düş kahpe yaşam kahpe el eleman kahpeden
nefisler soygundan yeni çıkmış
dil kir el kir ruh kir beden kir istem kir kuyusundan
haydi git de söyle ki benim için
o şirke düşmeden istifa etmiş de bu hayattan…
(04.03.2014) AZAP…
5.0
100% (46)