gül be gülüm o
mayhoş gamzenle




bir tebessümün bile
içimde bir gülden gülistan yaratıyorken
bir gülüşün değil miydi içimize eken o sevdayı
derince hissetmiştim işte o anda hülyayı
yüreğin yangını pişirseydi seviyi
hikmetine zeval gelmezdi hiç
bozamazdım ben edayı


bir kez bile içten bir gülebilseydin eğer
iklimler bile gülerdi şu dünyaya
her taraf toz pembe olurken
inan kucak kucaktı mutluluktan gönüller
kurt kuzuya tav olurdu sevgilerden


intizar etmezdim de o zaman ufkun çizgilerine
yepyeni duygular türerdi hisler yeşerirken
yüreğim de yoğrulurdu tüm tutkularım
doğuşun ve var oluşun sevincinde
ne gördüm ki aydınlık günden
gecenin zifirini silebileyim
yanan tan vaktinde
göz uçlarım da büyürdü o zaman siluetin
iki ucu da yanık mendillere okyanus bile kafi gelmez ya
ibrişiminin sıkılığına muhtaç kalırken şu yürek
göz tutkunu yürekler mahkum olurdu o gözlerin oklarına

işte o zaman hakikatler çıkardı gün yüzüne
bir destan gibi çok uzatma ne olur artık dön şiire
hece hece yudumluya bilmeliyim aşkla fışkıran şarabını
kaç şiir daha tüketmeliyim bilmem ki
inan hiç çıkmazdı adın içimden
o şüpheler var ya keşkelere düğüm oluyor içimde
sen kimsin ben kimim hikmeti bir çıkar
bir bak ellerimde sana yarayacak ne var
cıncık mıncığa olan tutkundan
bir kolumun kesik olduğunu bile görmedin


gelişte siz bir kez de olsa gerçekten bir gülün bize
hele ki elimiz ve cebimiz boşken
sunulan hediyelerden kaldırışta başınızı
o zaman gamzelerini gerçekten batır da girsin kalbime
ama ucunda hiç menfaat olmasın
tek bir kez de olsa çıkarınız olmadan gülseniz


bir kez de olsa
kahrolmasın saf yürekler içten gülünsün
saf ve pak olmayan ne bilir ki gerçek aşkı
içten bir gülün ki şu dünya da aşklar hep gerçek olabilsin…






(03.03.2014) AZAP…