yokluğu bir terazi kefesine bindirdim
düşlerimce tartıyorum sevdayı
elimde umuttan bir keman yayı
şahdamarımda seninle besteliyorum dünyayı

bir uğultulu rüzgardır gülüşün
gel bu gece, bir kendini bir beni düşün
sahibisin işte, artık bunu anla
çölü vahaya çeviren öpüşün

ellerimde tuttuğum
bir sabah serinliği, bir akşam telaşı
uyur yüzümde betim yorgunu şehirler
köşeleri kırık bir zardır artık
onlarda gizlenen her köşebaşı

ne şarap kadehi sarıyor
ne efkar bu hüzünlü şarkıyı
içimde ellerim kanıyor
tutmuyor bir türlü beni
iskeleden denize düşen kıyı

ey korkunun yüzünü boyayan gülücük
bir yanımda çiçeğe durur dallar
bir yanımda ademdem kalan bir göçük
sonra gözlerimde birikmiş bekleyip duran
adresini unutmuş mektuplara kavuşamayan pullar

bir bakmışsın eyvah’ın treni kalkmış dilimden
uzar içimde bir katar telaşı
ne yağmur ortaktır bu hüzne ne rüzgar
uzak bir düşten uzanan el
çekip alır gözümde emanet duran yaşı

ALİ RIFAT ARKU
03/03/2014
İSTANBUL